header 1920x550

         wit zeil

Als een wit zeil op de blauwe zee ben ik eenzaam voor wie mij ziet vanaf de kust van het begrensde.

Krishnamurti, 1924 [Witzel Studios]

Eenzaamheid – Alleen-zijn

Het is vreemd om alleen te zijn, niet van de buitenwereld afgezonderd, niet teruggetrokken, geïsoleerd of eenzaam, maar echt helemaal alleen te zijn, zonder gedachten, zonder associaties. zonder de verbanden die het geheugen legt. Inzicht hebben in alle beïnvloedingen, de bekende en de verborgene, en die dus aan de kant zetten en daardoor alleen zijn. Dat is echt liefde. De kluizenaar en de monnik zijn nooit alleen in hun cel of in hun grot; ze dragen de last van het verleden bij zich, hun tradities, hun goden, ervaringen en kennis; ze zijn nooit alleen, ze zitten vol gedachten en voornemens, roepen visioenen op en stellen bepaalde regels in. Ze hebben hun naam en hun kleding veran- derd, maar het alleen-zijn is verre van hen. En toch moet je alleen zijn, niet beïnvloed worden, niet zoeken, niet in verzet komen. Je kunt een muur om je heen bouwen, een muur van geloof, van kennis, van ononderbroken activiteiten, maar die muur maakt je een gevangene, die eindeloos bezig is zijn ge- vangenis verder uit te bouwen en op te sieren. Je kunt het onmetelijke niet de gevangenis binnenroepen; wat je binnen- haalt zullen je eigen ideeën zijn, je eigen voorstellingen en gedachtebeelden; je kunt ze bestrijden of omhelzen, maar je zit steeds achter de muren. Alleen feiten geven je de energie die de muren zal slopen.
Dit alleen-zijn gaat samen met een beleving van intens geluk; het is geen zwart gat, het is geen onvruchtbare dorheid doordat het denken ontbreekt; juist het denken is dor en droog en alleen zijn, zonder te denken, is niet een woestenij van leegheid. Het is er, je zult het vinden als een einde komt aan het denken en daarmee aan de gevoelens. Je kunt het niet kopen, bij geen enkele apotheker en aan geen enkel altaar, maar zonder dit is er geen liefde.
Uit: Krishnamurti over Krishnamurti

Eenzaamheid – Alleen-zijn

De mens moet alleen zijn. Wij zijn niet alleen. Wij zijn het eindresultaat van talloze invloeden, talloze conditioneringen, psychische overerving, propaganda en cultuur. Wij zijn niet alleen en daardoor zijn we tweedehandsmensen. Als je alleen bent, volstrekt alleen, tot geen enkele familie behoort, ook al heb je misschien familie, tot geen enkel land, tot geen enkele cultuur behoort, nergens verplichtingen aan hebt, heb je het gevoel een buitenstaander te zijn - een buitenstaander wat betreft iedere vorm van denken, handelen, familie of land. En enkel degene die volstrekt alleen is, is volkomen argeloos. Het is die argeloosheid die de geest bevrijdt van het verdriet.
Uit: Een kennismaking

Eenzaamheid – Alleen-zijn
Zijn we ooit alleen? Of dragen we alle lasten van gisteren met ons mee
Er bestaat een aardig verhaal over twee monniken, die van het ene dorp naar het andere trekken en een meisje tegenkomen dat zit te huilen aan de oever van de rivier. Een van de monniken loopt naar haar toe en vraagt: 'Zuster, waarom huil je?' Zij zegt: 'Zie je dat huis daar aan de overkant van de rivier? Ik stak vanochtend vroeg de rivier over en had geen moeite bij het doorwaden, maar nu is de rivier zo gezwollen dat ik niet terug kan. Er is geen boot.' 'O,' zegt de monnik, 'maar dat is helemaal geen probleem,' en hij pakt haar op en draagt haar de rivier over en zet haar op de andere oever neer. De twee monniken trekken verder. Na een paar uur zegt de andere monnik: 'Broeder, wij hebben een gelofte afgelegd dat we nooit een vrouw zullen aanraken. Wat jij gedaan hebt is een vreselijke zonde. Vond je het niet prettig, was het niet een grote sensatie, een vrouw aan te raken?' En de andere monnik antwoordt: 'Ik liet haar twee uur geleden achter. Jij draagt haar nog altijd, is het niet?'
Dat is nu wat wij doen. We dragen altijd onze lasten mee; nooit sterven we voor ze; we laten ze nooit achter. Enkel wanneer we onze volledige aandacht geven aan een probleem en het ogenblikkelijk oplossen - het nooit meedragen naar de volgende dag of de volgende minuut - is er alleen-zijn. Dan, ook al wonen we in een huis vol mensen of zitten we in een bus, kennen we het alleen-zijn. En dat alleen-zijn wijst op een frisse, onbelaste geest.
Uit: Laat het verleden los

 Eenzaamheid – Alleen-zijn
Iemand anders binden of zelf gebonden zijn wordt beschouwd als een vorm van liefde. Die drang om een ander of een stuk eigendom te bezitten wordt niet alleen ingegeven door de eisen van de maatschappij en door omstandigheden, maar ontspringt aan een veel dieper gelegen bron. Ze komt uit de diepten van de eenzaamheid. Ieder probeert die eenzaamheid op een andere manier op te vullen, georganiseerde godsdienst, geloof, een of andere vorm van activiteit, enzovoort. Het zijn allemaal vormen van ontvluchting, maar de eenzaamheid blijft.
Zich binden aan de een of andere organisatie, overtuiging of activiteit is, negatief gezien, dat men erdoor wordt bezeten en betekent, positief gezien, dat men het zich toe-eigent. De negatieve en positieve bezitsdrang doen goede daden, veranderen de wereld en wat men liefde noemt. Iemand beheersen, iemand kneden in naam van de liefde berust op de drang naar bezit, op de drang om zekerheid, veiligheid en troost te vinden in een ander. Zichzelf vergeten door middel van een ander, door de een of andere vorm van activiteit, leidt tot gehechtheid. Uit die gehechtheid groeien verdriet en wanhoop en daaruit ontstaat de reactie van onthecht willen zijn. En uit die tegenstelling tussen gehechtheid en onthecht zijn groeien conflicten en frustraties. Er valt niet te ontkomen aan eenzaamheid; ze is een feit en vluchten voor feiten brengt verwarring en verdriet.
Maar niets bezitten is een buitengewone toestand, zelfs geen idee, laat staan een persoon of een ding bezitten. Als een idee, een gedachte, wortel schiet, is ze al een bezit geworden en begint de strijd om vrij te komen. En die vrijheid is helemaal geen vrijheid, ze is maar een reactie. Reacties schieten wortel en ons leven is de grond waarin die wortels zijn gegroeid. Het is psychologisch absurd om alle wortels één voor één af te snijden. Het is ondoenlijk. Je hoeft alleen het feit, de eenzaamheid, te zien en al het andere vervaagt.
Uit: Krishnamurti over Krishnamurti  


 

Regelmatig zetten we nieuwe paragrafen online uit deze mooie bloemlezing van Krishnamurti, samengesteld door Hans van der Kroft. De bloemlezing bestaat uit een verzameling teksten van Krishnamurti uit verschillende perioden van zijn leven, met de bedoeling een zo volledig mogelijk inzicht te geven in de ontwikkeling van zijn visie op het menselijk streven naar geluk en geestelijke harmonie.

ISBN 978 90 6271 028 7  -  Uitgeverij Synthese
Verkrijgbaar bij de lokale boekhandel
of via de webwinkel (klik hier) van de uitgever.