Als een wit zeil op de blauwe zee ben ik eenzaam voor wie mij ziet vanaf de kust van het begrensde.

Krishnamurti, 1924 [Witzel Studios]

Als jullie wel eens gereisd hebben, zul je de gevaren daarvan inzien – explosies op een vliegveld, terroristen, enzovoort. Als je oog hebt voor al die dingen, hoe treed je dan de wereld tegemoet? Wij zijn misschien oud, maar de volgende generatie, kinderen, kleinkinderen, enzovoort, wat zal er met hen gebeuren? Denken jullie daar ooit over na? Wat voor toekomst heeft de volgende generatie, waar jij deel aan hebt? Hoe voeden we ze op, wat is het doel van de opvoeding? We hebben vermoedelijk allemaal een opvoeding genoten. We zijn op school geweest, op een academie – de universiteit, als we geluk hadden – of we hebben onszelf gevormd door te letten op al wat zich in de wereld aan gebeurtenissen voordoet en daarvan te leren. Maar die kennis is erg begrensd, erg beperkt, gering. En als we kinderen en kleinkinderen hebben, hoe gaan we daar dan mee om? Maken we ons eigenlijk nooit zorgen over hen? Er zijn in Amerika, geloof ik, 500.000 van huis weggelopen kinderen; ten slotte komen ze in New York terecht, in de prostitutie, enzovoort – begrijpen jullie wat dat wil zeggen? In een land als dit, een deel van de rest van de wereld, is geen armoede en zijn geen sloppenwijken; er zijn hier letterlijk geen mensen die verhongeren. Er zijn sloppenwijken in Amerika, in Engeland, in Frankrijk, en al die hongerende mensen in Afrika en Azië, het is werkelijk ontstellend, mensonterend. En als wij onszelf dan beschouwen, en de toekomstige generatie, wat zal er dan gebeuren? Herhaling van hetzelfde patroon? Dezelfde harteloosheid? De onverantwoordelijkheid van afgericht worden in een leger om duizenden en nog eens duizenden te doden en zelf gedood te worden? Wat is onze verantwoordelijkheid? Of willen jullie over dit alles helemaal niet nadenken? Bekommeren wij ons alleen om onze eigen genoegens, onze eigen problemen, onze eigen egocentrische, zelfzuchtige activiteiten?

Uit: Laatste toespraken in Saanen

Regelmatig zetten we nieuwe paragrafen online uit deze mooie bloemlezing van Krishnamurti, samengesteld door Hans van der Kroft. De bloemlezing bestaat uit een verzameling teksten van Krishnamurti uit verschillende perioden van zijn leven, met de bedoeling een zo volledig mogelijk inzicht te geven in de ontwikkeling van zijn visie op het menselijk streven naar geluk en geestelijke harmonie.

ISBN 978 90 6271 028 7  -  Uitgeverij Synthese
Verkrijgbaar bij de lokale boekhandel